Vandaag vertelde Marlies* dat zij een broodje heeft gegeten op t station. Niets bijzonders zou je zeggen, maar wel voor Marlies.

Zij voelt zich altijd zo opgejaagd en onrustig. En zij komt niet goed op voor zichzelf ook vindt zij. Dat moet ook maar eens anders.

Lang geleden kreeg zij een hersenbloeding. Na artsen, revalidatie, operaties en therapieën gaat het fysiek goed met haar. Zij heeft alleen af en toe wat tijd nodig om woorden te zoeken of haar gedachten even te ordenen.

Ergens heeft zij de boodschap meegekregen dat zij langzaam is en dus ‘snel moet zijn’ (om anderen niet te belasten). In die snelheid loopt zij zichzelf voorbij, kan zij haar grenzen niet goed voelen, laat staan de woorden vinden om ze aan te geven en voor zichzelf op te komen.

Marlies was twee keer bij mij geweest en kwam al snel tot de ontdekking dat ook zij de tijd mag nemen die zij nodig heeft. En, tot haar verbazing, als zij dat doet… Dan voelt zij precies wat zij wil en kan zij ook prima de woorden vinden om dit aan te geven.

Dus toen zij na de 2e sessie hier wegging… rende zij niet zoals gewoonlijk naar haar bus. Nee, zij liet hem voorbij gaan. Ging nog even zitten, genoot van een broodje en de rust die zij hierbij voelde. Dat was voor het eerst in een lange lange tijd zei zij.

Ik ben zo trots op haar.

*Marlies is uiteraard niet haar echte naam.

#nah, #geduld, #haptoconsult, #haptotherapie, #menselijkheid, #liefzijnvoorjezelf